Voor het eerst sinds tijden was ik onlangs weer een beetje zenuwachtig voor een fotosessie. Natuurlijk heb ik voor een grote opdracht altijd gezonde spanning, maar dat maakt het fotograferen ook ontzettend leuk ... echt iets om naar uit te kijken.
2 weken geleden kwam Mary naar mijn fotostudio, voor een portret voor mijn afstudeerproject. Mary en ik delen dezelfde vriendinnengroep; een hele mooie groep 40+ meiden die samen is gekomen vanuit de handbal. Mary zegt ALTIJD dat ze NOOIT leuk op foto's staat! Echt onbegrijpelijk voor zo'n prachtige vrouw, maar ik moet toegeven dat dit ook een beetje waar is. Buiten dat Mary vaak de fotograaf was bij de weekendjes weg en dus al minder op de foto stond dan anderen, trok ze op de 'kiekjes' waar ze wél op stond vaak een beetje een gek gezicht; begon ze net met praten, knipperde ze met haar ogen of lag ze in een deuk.
Als fotograaf wil ik van iedereen uiteraard een mooi portret afleveren en eigenlijk ben ik er ook van overtuigd dat ik dat kan. Maar bij Mary lag de druk voor mij dus iets hoger dan voor zomaar iedereen. En niet alleen omdat ze ALTIJD zegt dat ze NOOIT leuk op de foto staat ... maar ook omdat ik wil dat mijn waardering en respect uit de foto spreekt ...
Tjonge jonge ... zoals altijd bleken de zenuwen nergens voor nodig. Echt het eerste portret was gelijk raak. Super leuk en vol trots stond ze op de foto voor mijn afstudeerproject. En daar had ik dan een uur voor uitgetrokken 😂 ... Uiteraard hebben we nog een aantal portretten gemaakt. Nooit op 1 paard wedden ... heb ik op de Fotovakschool geleerd. En uiteindelijk mocht ik ook nog een aantal 'normale' portretten schieten.
Dankzij de shoot met Mary, heb ik de opvolgende fotosessies, voor mijn afstudeerproject, van vriendinnen en familie alleen maar genoten van de leuke samenwerkingen. En kan ik bij de presentatie nog meer vanuit mijn hart zeggen hoe dankbaar ik voor deze mensen ben en hoe trots op deze groep. Vol trots ... THIS IS ME.
